~ Nigdy nic ~

Dotykiem myśli
zatrzymałem spojrzenie
gdy zwątpiłem bezszelestnie
i zobaczyłem kojący niepokój
nawet nie mogłem zrozumieć
tego skłonu ziemi do nieba
zawrzało tęsknotą
na odejście
i radością na powitanie

Nie potrafiłem ujarzmić
rozszalałych oczu
co jak wiatr chwytał włosy
targał i trawił

i naraz jakby nic
tylko róża
otulona ciepłem
ofiarowana.

Andrzej Brzezina Winiarski