~ Posyłam kwiaty ~
Posyłam
kwiaty - niech powiedzą one
To, czego usta nie mówią stęsknione!
Co w serca mego zostanie skrytości,
Wiecznym oddźwiękiem żalu i miłości.
Posyłam
kwiaty - niech kielichy skłonią
I prószą srebrną rosą jak łezkami,
Może uleci z ich najczystszą
wonią
Wyraz drżącymi szeptany ustami,
Może go one ze sobą uniosą
I rzucą razem z woniami i rosą.
Szczęśliwe
kwiaty! im wolno wyrazić
Wszystkie pragnienia i smutki, i
trwogi;
Ich wonne słowa nie mogą obrazić
Dziewicy, choć jej upadną pod
nogi;
Wzgardą im usta nie odpłacą
skromne,
Najwyżej rzekną: "Słyszałem
- zapomnę."
Szczęśliwe
kwiaty! mogą patrzeć śmiale
I składać życzeń utajonych
wiele,
I śnić o szczęściu jeden dzień
słoneczny...
Zanim z tęsknoty uwiędną
serdecznej.
Adam
Asnyk
|