~
Virgini
Intacte
~
Ust
twych
usta nie
tknęły
niczyje?
Nikt nie
uścisnął
twojej
drżącej
ręki?
Nikt się
nie oplótł
w twoich
włosów
pęki
ani się
wessał
w twoją
białą
szyję?
Nikt
się nie
wsłuchał,
jak twe
serse
bije,
jak
omdlewają
słów błękitne
dźwięki,
a ciała
twego
kształt
smukły
i miękki
zdrój
tylko
widział
i wodne
lilije?
I nigdy
dumne to
królewskie
ciało
w
niczyich
ramionach
uścisku
nie drżało?
Pragnienie
twoje
jest jak
blask o
wschodzie?
Nigdy
w twych
oczu słonecznym
ogrodzie
nie trysła
rozkosz
kwiatami
złotemi?
Kazimierz
Przerwa
-
Tetmajer
Pójdź!
Tyś
jest
szczęściem
najwyższym
na
ziemi!
|