~ Jak siebie samego ~

Drugiego człowieka trzeba kochać
 jak siebie samego.

Kiedy kochamy samego siebie?

Bardzo często,
gdy powietrze szczypie policzki,
otulamy się ciepłym szalikiem.
Kochamy własną szyję i wołamy:
Moja szyjo ukochana!
Opatulam cię od rana,
bo nie jesteś cudzą żmiją,
ale jesteś moją szyją!

Kochamy siebie,
jeśli rzucamy się na ulubione winogrona
wszystko sami wyjadamy
- tak o własne brzuchy dbamy.

Kochamy siebie,
jeśli ciągle przeglądamy się w lusterku,
tak jak pewna dziewczynka,
która siebie pocałowała w lusterku w nos.

Ubieramy się cieplutko,
że by nasze „ja” nie zmarzło,
zajadamy, że nasze „ja” nie schudło,
wciąż mamy pretensje i nasze „ja” obraża się.

I tak ciągle nasze „ja”
jak się pchało — tak się pcha.

Spróbujmy kochać innych jak samego siebie.
Okręcić komuś szalikiem szyję,
bo bardziej marznie od mojej,
podzielić winogrona po połowie z kolegą,
pożyczyć lusterko,
żeby niemiła koleżanka
też ładnie w nim wyglądała.

Jan Twardowski