~ Pierwszy śnieg kózki Zuzki ~

Gdzie pochyła rośnie brzózka,
Gdzie się słońce za płot chowa,
Żyje sobie kózka Zuzka,
A z nią owca, kot i krowa.

Niespodzianka! Śnieżek prószy,
Leci niby puch z poduszki
I łaskocze Zuzkę w uszy,
Delikatnie bieli różki.

W nos się wciska i w kopytka
I na grzbiecie już się trzyma,
Gdzieś odeszła jesień brzydka,
Na jej miejsce przyszła zima!

To ciekawa bardzo sprawa,
Coś się kończy, coś zaczyna:
Gdzie przed chwilą rosła trawa,
Biała ściele się pierzyna.

Kózka łapie płatki w locie –
Co za frajda, daję słowo!
Kto się bawi? Dalej, kocie!
Chodź, owieczko! Śmiało, krowo!

Kota żaden śnieg nie kusi,
To dla niego nie pierwszyzna,
Owca nie chce, bo nie musi,
Krówka chce, lecz się nie przyzna.

Po dniu całym wariowania,
No, powiedzmy, dnia połowie,
Zuzka się na nóżkach słania,
Już szaleństwa jej nie w głowie.

Gdzie pochyła rośnie brzózka,
Gdzie się słońce za płot chowa,
Spać się kładzie kózka Zuzka,
A z nią owca, kot i krowa.

Maciek Froński
Bielsko-Biała, 3 lutego 2004 roku