~ Paski Zebry ~

Pewna Zebra się strasznie zmartwiła,
Bo swoje paski gdzieś zagubiła.
Paski dla Zebry, jak pewnie wiecie,
Są najważniejszą rzeczą na Świecie!

Biedna chodziła tak po Afryce,
Z Zebrowym bardzo smutnym obliczem.
Wszędzie patrzyła i zaglądała,
Czy pasków swoich tam nie posiała.

O smutnej Zebrze wieść się rozeszła,
Niczym od starych butów podeszwa.
Że Zebra paski swoje posiała,
Lecz gdzie dokładnie, to nie wiedziała.

Żyrafa na Zebrę spojrzała z góry,
A potem głowę wsadziła w chmury.
Lecz tam, niestety, choć bardzo chciała,
Wzrok wytężając ich nie widziała.

Krokodyl głowę z rzeki wynurzył
Mlaszcząc, że chętnie pomocą służy.
I choć nurkował godzinę całą,
Pasków odnaleźć się nie udało.

Hiena, choć strasznie z niej śmieszne zwierzę,
Aż spoważniała – trudno uwierzyć!
Choć często lubi coś ukryć lub schować;
Pasków nie brałam – rzekła w trzech słowach.

Słoń zaś pod drzewa zaglądał wszystkie.
Sprawdzał pod każdym najmniejszym listkiem.
I choć to robił rodziną całą,
Pasków odnaleźć się nie udało.

Aż do Lwa poszły z Zebrą zwierzęta,
Bo Zebra wcale nic nie pamięta!
I oprócz tego, że paski zgubiła,
Nie pamiętała, gdzie dzisiaj była.

Lew zaś popatrzył na nią przez chwilę:
Jedno wam powiem na ową chwilę;
Zebra zbyt długo na słońcu stała,
I nie zgubiła, lecz wypłowiała!

Wystarczy tylko postać jej w cieniu,
A paski zjawią się w oka mgnieniu.
Poczym zaziewał, językiem mlasnął,
Grzywę poprawił i zaraz zasnął!

Seweryn Topczewski