Owinęli cię matulu śmierci chustą
i różańcem wymodlonym skrępowali ręce
Mnie sierotę Bóg nakarmił czarną pustką
bym nie odczuł twego serca więcej


Nasypali ci matulu piachu w oczy
chociaż życia miałaś złego całą furę
Oślepiona będziesz po zaświatach kroczyć?
Jak przepłyniesz strumień? Jak ominiesz chmurę?


Może snem powrócisz; - czekam wciąż na ciebie
Klęczę zapłakany i wyciągam dłonie
Nie widać cię mamo na jesiennym niebie
Przepatrzę mgławice, bo w nich pewnie płoniesz...