~ Tango straconych ~

Siedzę przy stole, tato
Piszę do Ciebie
Najdłuższy w życiu list
Choć wielu ich nie było
Mam prawo wiedzieć;
Czy kiedyś powiesz mi
Choć tak daleko jesteś
Czuję, że blisko
Sam dobrze wiesz, jak jest
Porażką odejść jest
I zostać też jest wstyd

Zatańczmy jeszcze raz
Niech biją nam dzwony aż po świt
Zatańczmy jeszcze raz
To tango straconych
Zatańczmy jeszcze raz
Niech biją nam dzwony aż po świt
Zatańczmy jeszcze raz
To tango straconych

Czy wiesz, że to 16 lat
Już minęło
Od kiedy byłem tu
Czy wiesz, że nie wylałem wtedy
Ni jednej łzy?
A teraz przykro mi
Wybacz mi za to, ojcze
Czas goi rany
Gdy wieczność chwilę trwa
Porażką odejść jest
I zostać też jest wstyd

Zatańczmy jeszcze raz
Niech biją nam dzwony aż po świt
Zatańczmy jeszcze raz
To tango straconych
Zatańczmy jeszcze raz
Niech biją nam dzwony aż po świt
Zatańczmy jeszcze raz
To tango straconych


Dawaj!

Zasnąłem tuż pod dębem
Obok żołędzi
Wtulony w świeży mech
Tu poczekać chcę
Spotkajmy się, lecz dziś...

Ich Troje