~ Pokonamy fale ~

W raju wstawał dzień, 
Ludzie błękit wplatali we włosy, 
A bezdomne psy 
Uciekały w głąb wysp. 
Bo gdzieś w ciemnej otchłani 
Morzu już zadano rany 
I krzyk wód rozpętanych 
Galopował już ku brzegom. 

W raju wstawał dzień, 
U nas właśnie narodził się Jezus, 
I świąteczna noc 
Otulała nas snem. 
Gdzieś w nas cichły kolędy 
O nadziei wszystkich ludzi, 
A tam fale zranione 
Docierały już do brzegu. 

Słowa są daremne. 
Podziel się nadzieją swą 
Z tymi, co zostali 
Tam. 
Ja wiem, widziałeś już krew, 
Dużo krwi, nie bierze cię, 
Ale spójrz, ty mogłeś być tam, 
Tam, gdzie plaże są pełne ran! 

Pokonamy fale, 
jeśli każdy z nas
zbuduje brzeg
z miłości swej.
Pokonamy fale, 
jeśli każdy z nas
zbuduje brzeg
z miłości swej.

Ile możesz dać? 
Możesz dać tylko to, czym sam jesteś. 
Zbuduj w sobie brzeg, 
by podzielić się nim. (Wiec chodź) 
Wiec chodź, otwórz swe serce, 
A przemówisz do milczenia, 
Do tych, co ocaleli, 
I, jak my, są dziećmi morza. 

Słowa są daremne. 
Podziel się nadzieja swą 
Z tymi, co zostali 
Tam. 
No i co, napatrzyles sie 
Na to, jak fala niesie smierc? 
Kazdy jest dnem, kazdy jest morzem... 
Pomoz, mozesz, mozesz, mozesz! 

Pokonamy fale, 
jeśli każdy z nas
zbuduje brzeg
z miłości swej.
Pokonamy fale, 
jeśli każdy z nas
zbuduje brzeg
z miłości swej.

Pokonamy fale, 
jeśli każdy z nas
zbuduje brzeg
z miłości swej.
Pokonamy fale, 
jeśli każdy z nas
zbuduje brzeg
z miłości swej.

Polscy artyści