|
~
Przeżyć
wszystko jeszcze raz ~
W
samotnych
dłoniach
pożółkłe
liście
jak
nostalgii
ślad
I
babie
lato
ponad
głową
płynie,
gdy
zawieje
wiatr.
Już
jesień
wokół
trwa,
już
najwyższa
pora,
Już
nadzieję
zapomnienia
kryje
mgła.
Jak
przeżyć
wszystko
jeszcze
raz,
Jak
wzniecić
blask,
który
dawno
zgasł.
Jak
przeżyć
wszystko
jeszcze
raz,
Jak
ocalić
ginący
czas.
Jak
przeżyć
wszystko
jeszcze
raz,
Gdy
w
każdym
z
nas
żal
straconych
szans.
Jak
przeżyć
wszystko
jeszcze
raz,
Jak
ocalić
ginący
czas.
W
kominie
świerszcze
rozpoczęły
koncert,
jesień
już
tuż
tuż,
Znużone
słońce
oczu
już
nie
cieszy,
nie
zapiera
tchu.
Zmęczonych
myśli
chłód
w
przedwieczornej
ciszy,
Nie
usłyszysz
zagubionych
w
drodze
słów,
cichych
słów.
Jak
przeżyć
wszystko
jeszcze
raz,
Jak
wzniecić
blask,
który
dawno
zgasł.
Jak
przeżyć
wszystko
jeszcze
raz,
Jak
ocalić
ginący
czas.
Jak
przeżyć
wszystko
jeszcze
raz,
Gdy
w
każdym
z
nas
żal
straconych
szans.
Jak
przeżyć
wszystko
jeszcze
raz,
Jak
ocalić
ginący
czas.
Jak
ocalić
ginący
czas.
Krzysztof
Krawczyk
|
