Powiedz, dokąd znów wędrujesz?
Czy daleko jest twój sad?
„Hen, w krainy buczynowe
-ze mną tam układa pieśni wiatr.

Hen, w krainy buczynowe,
Ze mną tam nikogo, tylko wiatr.

Zmierzchy grają a przestrzenie
Własny mi podają dźwięk.
Takie śpiewy z nimi lub milczenie,
W którym znika każdy dawny lęk.
W takich śpiewach i milczeniu,
W szumie świętych buków zginął lęk."

Zaszumiały Cię powietrza
l ruszyłeś sam na szlak
Ten ostatni, ten najlepszy.
Przyszedł czas, Pan dał Ci znak.

Ten ostatni, ten najlepszy,
Przyszedł czas, Pan dał Ci znak.