w tęczowe barwy 
schowamy oczy
szmacianą lakę przytulimy
przypadkiem

to nic
że dni kolczaste
potrafimy leczyć się snami

gdy przygniata chleb
a cień
dotkliwe robi smugi

wystarczy zajrzeć
przez dziurkę od klucza
usłyszeć śmiech dzieci
tkwiących w nas samych