Naucz mnie jak się modlić 
o dary Twego Syna. 
Naucz mnie jak odróżnić 
blask światła od jego cienia. 
Lecz nade wszystko mnie naucz 
prostej radości istnienia 
Lecz nade wszystko mnie naucz 
prostej radości istnienia. 
Naucz mnie, jak mam płakać 
nad moim chorym sumieniem, 
Naucz mnie, jak się zatrzymać 
nad zwykłym ludzkim cierpieniem. 
A nade wszystko mnie naucz 
prostej radości istnienia 
Lecz nade wszystko mnie naucz 
prostej radości istnienia. 
Widzisz, Boże mój, 
daję Ci wszystko, co mam, 
Liche uczynki moje, 
połataną wiarę 
I klucze od duszy, 
której zamek się zaciął. 
A nade wszystko mnie naucz 
prostej radości istnienia 
Lecz nade wszystko mnie naucz 
prostej radości istnienia. 
Daję Ci wszystko, co mam, 
Zamyślenie ciche, 
modlitwę skleconą naprędce. 
I daję Ci jeszcze, Boże, 
to, co we mnie najlepsze 
Daję Ci moją miłość. 
A nade wszystko mnie naucz 
prostej radości istnienia 
Lecz nade wszystko mnie naucz 
prostej radości istnienia. 
Naucz mnie... 

Nie znam autora