Odkąd pamięć pamięta zawsze ze mną jest ona: łagodna, uśmiechnięta, nad łóżeczkiem schylona. Uczy mnie: tutaj mieszkasz. Czasem na rękach niesie, Kiedy się kręta ścieżka Wydłuża w gęstym lesie. I mówi z dziwną miną: Znowu minęła jesień Tak mi rośniesz, mój synu, Jak śpiewająca sosna. Bo dla niej wszystko śpiewa: I ptak, i las, i woda. Jej serce świat ogrzewa Zimą, gdy rzeki w lodach. Wszystko bym zrobił dla niej. Kiedyś, jak już dorosnę, Zamienię jej mieszkanie W jedną kwitnącą wiosnę.