Nie wiedziałam,
że tak blisko
jest to wszystko,
to wszystko, o co chodzi...
Nie
wiedziałam, że tej zimy
zatańczymy,
zatańczymy jak w ogrodzie...
Nie wiedziałam, że się ręce
z tego tańca
jak z wieńca
nie rozplączą,
nie wiedziałam, że się serca
nigdy więcej,
nigdy więcej nie rozłączą,
nie wiedziałam, że to można - tak bez
tchu...
nie wiedziałam, że ja także będę Ewą,
nie wierzyłam, nie czekałam, nie
przeczułam w głębi snu,
że jeżeli gdzieś jest niebo,
to tu, to tu.
Nie wiedziałam, że się serca tak
ostudzą,
uwierzyłam, że umiera się parami,
nie wiedziałam, że się ludzie różnie
budzą
jak okręty, nie te same, choć w tej
samej wciąż przystani...
Nie wiedziałam, że to można - tak bez
tchu...
Nie wiedziałam, że odfrunie, co się
rzekło,
nie czekałam, nie cierpiałam, nie
przeczułam w głębi snu,
że jeżeli gdzieś jest piekło,
to tu.
Agnieszka Osiecka
