Astry

Jakże smutna teraz jesień! 
Ach, smutniejsza niż przed laty, 
Choć tak samo żółkną liście 
Więdną kwiaty 
I tak samo noc miesięczna 
Sieje jasność, smutek, ciszę 
I tak samo drzew wierzchołki 
Wiatr kołysze 
Ale teraz braknie sercu 
Tych upojeń i uniesień 
Co swym czarem ożywiały 
Smutna jesień 
Dawniej miała noc jesienna 
Dźwięk rozkoszy w swoim hymnie 
Bo anielska, czysta postać 
Stała przy mnie 
Przypominam jeszcze teraz 
Bladej twarzy alabastry, 
Krucze włosy - a we włosach 
Srebrne astry... 
Widzę jeszcze ciemne oczy... 
I pieszczotę w ich spojrzeniu 
Widzę wszystko w księżycowym 
Oświetleniu...