~ Nie chcę więcej ~ Ze strzępów radości powszednich  los swój tkasz  z tęsknoty, otuchy, nadziei,  układasz swój świat  w swym mieście, z domami bez pięter  grasz z czartem o niebo w tym piekle,  które Bóg, wyprawił nam.  Odpłynąć stąd chciałem na zawsze,  w siną dal  gdzie życie jaśniejsze, bogatsze  ktoś chciałby mi dać,  Znikałem sto razy bez wieści  by wracać do srebrnej poezji  ciepła rąk i spojrzeń Twych  Nie chcę więcej,  Twoje serce do życia wystarczy  Twoje serce,  co zagrzewa do walki o każdy dzień  Twoje serce,  które cierpi i kocha namiętnie,  które bije, coraz prędzej, goręcej.  W zgryzocie pasma zbyt chudych dni  Twe fortissimo serdeczne brzmi  głośniej wciąż, mocniej wciąż.  Gdy twarzy brak w czynach i słowach  Ty masz twarz  Gdzie ścieżek splątanych bezdroża  Ty drogę swą znasz  Ty zdołasz ból każdy pocieszyć  rozjaśnić odwieczny nasz przedświt  Ciepłem rąk i spojrzeń Twych  Nie chcę więcej,  Twoje serce do życia wystarczy  Twoje serce,  co zagrzewa do walki o każdy dzień  Twoje serce,  które cierpi i kocha namiętnie,  które bije coraz prędzej, goręcej. W zgryzocie pasma zbyt chudych dni  Twe fortissimo serdeczne brzmi  W dramacie samych najchudszych dni  Rzucasz mi w oczy łzy, gorzkie łzy,  szczęścia łzy, spełniasz sny  Nie chcę więcej,  Twoje serce do życia wystarczy  Twoje serce,  co zagrzewa do walki, do walki, do walki  Twoje serce,  które cierpi i kocha namiętnie,  Coraz prędzej przez łzy Michał Bajor