~ Moja droga ~

Cóż wam powiedzieć mam
Gdy stoję znów na dróg rozstajach.
I tych widzę wśród was
Co każdy krok mój pamiętają.
Że z dróg wybrałem tę
utkaną z róż powiedzieć mogą
Lecz ja szedłem od lat
Mą własną drogą.
I tak bywało iż
Myślałem że nie tędy droga
Że pas lepiej mówić niż
kark skręcić na wysokich progach.
I choć zbity jak pies
chciałem nie raz podkulić ogon
Wciąż gnał mnie mój bies
Mą własną drogą.
Kręcił się świat ja razem z nim
I rad nie rad dobry byłem w tym
Traciłem grunt myliłem krok
By znów bez tchu pędzić przez mrok
By złapać kurs i znów móc iść
Mą własną drogą
W krąg moc słyszałem rad
by z boku stać i sztorm przeczekać
Lub by pochwycić wiatr
Do przodu gnać i nie zwlekać.
To znów radzono mi
bym oddał cześć nie swoim bogom
Lecz ja wolałem iść
mą własną drogą.
I tak będę szedł choć drogi szmat
Choć z każdym dniem wciąż przybywa lat
Dopóki sił wystarczy by
z tej drogi pył przemieniać w sny
A żeby śnić ja muszę iść
Mą własną drogą!

Michał  Bajor