~ Znak pokoju ~

Ten szczególny dzień się budzi, 
niosąc ciepło w każdą sień. 
To dobroci dzień dla ludzi, 
tylko jeden w takim roku taki dzień. 

Zmierzchem błyśnie nam promienna 
gasząc w sercach naszych złość. 
I nadejdzie noc pojednań, 
tylko jedna w całym roku taka noc. 

Choć tyle żalu w nas 
i gniew uśpiony trwa. 
Przekażmy sobie, znak pokoju. 
Przekażmy sobie znak. 

Potem przyjdą dni powszednie, 
braknie nagle ciepłych słów. 
Najjaśniejsza gwiazda zblednie 
i niepokój, jak co roku, wróci znów. 

Niejeden świt powróci zwątpień mgłą, 
brzemieniem spraw i trosk. 
Powróci twarzy mars na powitanie dnia. 
Znów milczenie serc regułą będzie nam.
 
Choć tyle żalu w nas 
i gniew uśpiony trwa. 
Przekażmy sobie, znak pokoju. 
Przekażmy sobie znak. 

Choć tyle żalu w nas 
i gniew uśpiony trwa. 
Przekażmy sobie, znak pokoju. 
Przekażmy sobie znak. 

Niejeden świt powróci zwątpień mgłą, 
brzemieniem spraw i trosk. 
Powróci twarzy mars na powitanie dnia. 
Znów milczenie serc regułą będzie nam.
 
Choć tyle żalu w nas 
i gniew uśpiony trwa. 
Przekażmy sobie, znak pokoju. 
Przekażmy sobie znak. 

Choć tyle żalu w nas 
i gniew uśpiony trwa. 
Przekażmy sobie, znak pokoju. 
Przekażmy sobie znak.