|
Spłynął na ziemię
pierwszej gwiazdy promień
Najcichszej nocy
pora wyjść naprzeciw
pędzi z nowiną
mróz świąteczny goniec,
By jak co roku
miłość w nas wzniecić.
Na Wilię, na święta,
na Rok Nowy
Życzenia szczęścia znów
nad światem mkną.
Niech moc truchleje
a nadziei płomyk
Niechaj ogrzeje
ciepłem swym nasz dom.
Jak sople lodu
topnieją zawiści
Sercom zmęczonym
słów tak mało trzeba
Tak wiele pragnień
noc ta może ziścić
Ta noc, gdy księżyc
świeci bochnem chleba.
Na Wilię, na święta,
na Rok Nowy
Życzenia szczęścia znów
nad światem mkną.
Niech moc truchleje
a nadziei płomyk
Niechaj ogrzeje
ciepłem swym nasz dom.
Spłynął na ziemię
pierwszej gwiazdy promień
Szronem na szybie
kolędę zapisał.
Łamią opłatek
już matczyne dłonie
To pora wspomnień,
pora ukołysań.
Na Wilię, na święta,
na Rok Nowy
Życzenia szczęścia znów
nad światem mkną.
Niech moc truchleje
a nadziei płomyk
Niechaj ogrzeje
ciepłem swym nasz dom.
|
|
|
|
|
Wilijna pastorałka
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
