~
Zdumienie ~
Zatrzymaj
się!
To przemijanie ma sens
Ma sens, ma sens, ma sens
(Jan Pawel II Tryptyk Rzymski)
Zatoka lasu z
gór zstępuje
I cicho szemrze górski potok
Gdy "Słowo" z nagła się
znajduje
W powodzi słonecznego złota
Jak chleba kęs
Jak człowieka bycie
Tak świat ma sens!
I ma sens życie!
Ma sens, ma sens, ma sens
Ma sens, ma sens, ma sens
Zewsząd stworzenie mówi
świata
Cichością swoją i milczeniem
Potok się w zbocze góry
wplata
Góra się wplata w sens istnienia
Jak łza spod rzęs
Wypłakana skrycie
Tak śmierć ma sens!
I ma sens życie!
Ma sens, ma sens, ma sens
Ma sens, ma sens, ma sens
Co też powiedzieć chcesz strumieniu?
Kiedy spragnieni wódę
piją
Kiedy z nazwiska i imienia
Mijają tak, jak świat przemija
Zdumieniem mym
I sensu odkryciem
Że sedno w tym!
Że ma sens życie!
Ma sens, ma sens, ma sens
Ma sens, ma sens, ma sens
Ma sens, ma sens, ma sens
Ma sens, ma sens, ma sens
Piotr
Rubik & Janusz Radek
|