~ Psalm kochania ~

Za ogień, co kuli się w piecu 
i za świerszcze nad ranem, 
za gwiazdy, gdy w kałużach świecą, 
kochaj mnie, kochaj mnie, kochany. 

Za serce, co przez płotki skacze 
i za tańce do rana, 
za świat, który z tobą zobaczę 
Kochaj mnie, kochaj mnie, kochana. 

W gazetach pytano: 
jakże można tak kochać? 
Jakże można tak kochać 
o dziewiątej rano? 

W gazetach pytano: 
jakże można tak kochać? 
Jakże można tak kochać 
o dziewiątej rano? 

Za lato i kompot z agrestu 
i za śnieg w Zakopanem 
i za to, że wciąż obok jestem, 
kochaj mnie, kochaj mnie, kochany. 
Kochaj mnie, kochaj mnie, kochany 

Wszechmogący Panie, 
jakże można tak kochać, 
jakże można tak kochać 
dzieląc się kochaniem?! 

Wszechmogący Panie, 
jakże można tak kochać, 
jakże można tak kochać 
dzieląc się kochaniem?! 

Za kwiatek z bibuły wycięty 
i za tort z marcepanem, 
za narty i obrazek święty, 
kochaj mnie, kochaj mnie, kochana. 

Kochaj mnie, kochaj mnie, kochana! 
Kochaj mnie, kochaj mnie, 
kochaj mnie, kochaj mnie, kochana. 
Tak, kochana. Tak, kochana! 

Największym odkryciem 
to, że można tak kochać, 
to, że można tak kochać 
przez caluśkie życie. 

Największym odkryciem 
to, że można tak kochać, 
to, że można tak kochać 
przez caluśkie życie. 
Całe życie, 
całe życie... 

Piotr Rubik 
Joanna Słowińska & Maciej Miecznikowski