Pamięci Pary Prezydenckiej  
Marii i Lecha Kaczyńskich  

Gdy patrzysz się Boże z wysoka
Dla Ciebie to tyle co nic
Metrów kilka w górę czy w dół
A tu ich braknie by żyć

Czemu ten jeden raz
Spojrzeniem się swym pomyliłeś
Pilotom zły dałeś znak
Wzrok swój spuściłeś na chwilę

Wezwałeś do siebie ot tak
Jakbyś chciał nad czymś radzić
Czy taki był właśnie Twój Plan?
Jak my mamy sobie poradzić?

Za ludzi łzy ronię wezwanych
Za bliskich co sami zostali
Czy byli aż tak Ci potrzebni
Że żyć już nie mogli tu dalej?

Wiem. Dobrze Twe słowa pamiętam
I szukam w nich wciąż pocieszenia
Lecz chociaż wciąż w myślach się modlę
To ból się na lżejszy nie zmienia.