Tłumaczenia wierszy

Dziękuję w imieniu Ramiła autorowi tłumaczeń - Ewa Białek

Smutek

Ach, ty smutku ze wszech smutków,
Przychodź, by uleczyć mnie,
Zadzwoń głosem wszystkich dzwonów,
Zasiądź ze mną, wiedząc że
Już nastaje zgryzot w poły
jasna noc.

Ach, ty smutku wszystkich smutków,
Dziką pieśnią trwożnie krzycz,
W oceanie dźwięków świata
Podnieś wyżej fali nić,
Niech uderzy wściekle w brzegi
huragan.

I niech w wichrze nut wspaniałych,
Trwa więź serca z pieśnią chwały,
Ogrom słów od zła uchroni
naszą Ziemię.
I niechaj litaurów gromy
Zetkną ludzi nieznajomych,
Fletni deszcz przeleje spokój,
niech świat słucha.

Ach, ty żalu, ty mój smutku,
Klucz do wnętrza mego weź,
Pierś odsłaniaj pomalutku,
Gdy poigrać z duszą chcesz;
Nuż jej dobrze będzie z tobą.

  Przetłumaczył – Jan Krzysztof Misiuk

Los

W lekkiej mgle poranka słońce plażę pieści.
Ja, zza skał, rusałko, szukam cię w oddali.
Któż w zieleni morza złoty nurt pomieścił?
Twe włosy się leją, w przybojowej fali.

Tu każdy poranek światu jest przedziwnym,
Lecz mnie tylko widzieć wyjątkowość ową;
Mnie oraz delfinom, w orszaku rodzinnym,
Których przywabiłaś swą ryżawą głową.

Serce tłucze się w piesi,
Czuję – z biedy nie wyjdę,
Zaczekaj, pomalutku,
Wezwiesz – do ciebie przyjdę.

W dal płynie rusałka, rada już do woli,
Gdzieś w bezkres odmętów, cieszyć się swym domem.
Ona wszak nie pojmie marnej człeczej doli,
Jak my – krasawicy, z jej rybim ogonem.

Serce tłucze się w piersi,
Czuję – z biedy nie wyjdę,
Zaczekaj, pomalutku,
Wezwiesz – do ciebie przyjdę.

Lecz dokąd szukamy, szukamy spokoju,
Losy swe składając w pomrocznym bytu dnie...
 – Czy słyszysz rusałko? Wezwij mnie do siebie;
Ja czekam rusałko – do siebie pozwij mnie.

Serce tłucze się w piersi,
Czuję – z biedy nie wyjdę,
Zaczekaj, pomalutku,
Wezwiesz – do ciebie przyjdę

Александр Розенбаум
Текст набран и выверен по книге 
"Белая птица удачи" А.Овсеенко

  Przetłumaczył – Jan Krzysztof Misiuk

  Szczęście

Dziś ciepłym wiatrem lata
Ma postać jest owiana,
Szczęśliwym dniem ogrzany,
Na miejsce cud spotkania
Z tobą
Biegnę, w dłoniach ściskając
Lubiany bez szalenie.
Niech bukiet ten rozwieje
W oczach twoich zwątpienie.

Ty wierzysz w to, co było,
Uwierz i w to, co będzie.
Wielkie mi szczęście dałaś.
I niech się śmieją wszędzie...
Nie wierz,
Że noc przemija rankiem,
Że gorzkie łzy poróżnią,
Że zło bywa rozsądkiem,
A szczęście jest zbyt późno...

przetłumaczył Jan Krzysztof Misiuk