Świdwin

opowieść o mieście rodzinnym...

A nad Regą, Regą, Regą
Miasto leży, leży leży,
Nazywa się Świdwin...

Historia miasta


W XII wieku gród pomorski na szlaku handlowym z Kołobrzegu do Wielkopolski. W XIII wieku przekazany przez księcia Barnima I w posiadanie zakonowi norbertanów z Trzebiatowa. Później odsprzedany przez premonstratensów margrabiom brandenburskim i włączony do Nowej Marchii jako lenno książąt meklemburskich. Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z 1280, najstarsza pieczęć datowana na 1296. 

Od 1319 Świdwin był miastem prywatnym rodu Wedlów, którzy w latach 1384-1455 odstąpili miasto i zamek zakonowi krzyżackiemu. W 1351 miasto nawiedziła zaraza. 15 lipca 1469 na tle niepokojów między Brandenburgią a Pomorzem miała miejsce słynna "Bitwa o krowę" pomiędzy mieszkańcami Świdwina a mieszczanami Białogardu. Tocząca się pod koniec XV w. wojna przyniosła zniszczenia, z których jednak miasto szybko się podniosło. W 1477 w Świdwinie został wybudowany klasztor Zakonu Kartuzów (sekularyzowany w 1539). Krzysztof von Polentz, syn landwójta nowomarchijskiego Jakuba von Polentz w 1480 podejmował wyprawę do Ziemi Świętej. Po powrocie, w podziękowaniu za szczęśliwy powrót, ufundował w Świdwinie kaplicę Świętego Grobu. Została ona wzniesiona w takiej odległości od miasta, jaka dzieliła Kalwarię od bram Jerozolimy. W kaplicy tej rycerz Krzysztof umieścił przywiezioną przez siebie relikwię z drzewa krzyża świętego. Rycerz Krzysztof był również patronem ołtarza św. Katarzyny w Świdwinie. W Świdwinie rozwijało się warzelnictwo piwa – w 1535 jest jednym z najlepszych w całej Nowej Marchii. Od 1538 zaznaczyły się wpływy protestantyzmu. 

W latach 1540-1808 w mieście przebywają joannici, którzy organizują na zamku siedzibę komandorii. Rok 1550 przyniósł zarazę, na którą zmarła 1/3 mieszkańców, w latach 1619 i 1689 miały miejsce duże pożary miasta, a w 1621 panowały niezwykle niskie temperatury; w XVII wieku przez Świdwin przetoczyły się silne wichury. Dodatkowe spustoszenia przyniosła wojna trzydziestoletnia. Wszystkie te zdarzenia miały wpływ na stagnację miasta. Dopiero w połowie XVIII wieku liczba mieszkańców przekroczyła 1 000, aby już w roku 1785 przekroczyć 2 000. W mieście zaznaczył się rozwój sukiennictwa i handlu. Przed II wojną światową miasto nosiło nazwę Schivelbein.

W dniu 3 marca 1945r. zbliżające się do Świdwina wojska 64 gwardyjskiej brygady pancernej dowodzonej przez gen. Katukowa ostrzelały górującą nad miastem wieżę kościoła. W ciągu kilku następnych dni stacjonująca od 4 marca 1945r. na terenie Świdwina piechota sowiecka dokonała przy pomocy granatów zapalających zniszczenia centrum miasta wraz z przylegającym do niego kościołem.

 ...obejrzyj prezentacje multimedialne

Ludzie...


....Rudolf Virchow

13 października 1821 urodził się w Świdwinie Rudolf Virchow, niemiecki patolog i antropolog, w latach 1849-1902 profesor uniwersytetów w Würzburgu i Berlinie. 

....czasy powojenne

W pierwszych powojennych latach społeczeństwo Świdwina składało się z kilku grup. Pierwszą z nich tworzyła ludność niemiecka. Byli to głównie pracownicy zakładów niezbędnych do poprawnego funkcjonowania miasta. Jednakże duża część tych osób została wysiedlona do 1949 roku. Drugą kategorię stanowiły osoby przesiedlone z terenów Kresów Wschodnich, Syberii czy Kazachstanu. Trzecią kategorię tworzyli osadnicy z Polski środkowej i wschodniej. Na zdjęciu spis ludności z dnia 25.10.1945r. Materiały pochodzą z AP w Koszalinie.

...obejrzyj prezentacje multimedialne

 

witryna stworzona w celach dydaktycznych, grafika i teksty są własnością ich twórców 
w tym Stowarzyszenia Społeczno- Kulturalnego "Carpe diem"