Gadożer

To drapieżnik – ten gadożer,
zwany także krótkoszponem.
W białowieskim mieszka borze.
Ma od siebie większą żonę.

Ród swój wiedzie od jastrzębi.
Krewni jego – kania, orzeł,
sęp, myszołów, który gnębi
w dzień norniki na ugorze.

Ma gadożer dużą głowę,
wokół żółtych oczu - pióra.
Przypomina przez to sowę
w nieruchomych jej konturach.

Może płaza zjeść i gada -
żaby, węże i jaszczurki.
Jadowite żmije zjada,
kiedy słońce schodzi z górki.

- Gadożerze, gadożerze,
ja w szlachetność pana wierzę!
U nas w kraju, u sąsiadów, 
mało płazów jest i gadów.
I nie szkodzą nam za wiele, 
Raczej są to przyjaciele.

Jest w Afryce gad nad gady,
który zwie się krokodylem.
Wejdź z rodziną pan w układy
i zapoluj nań nad Nilem.

Ja jaszczurkę lubię szczerze,
nie jak pokarm, gadożerze,
a zwierzątko, co jest gadem,
co w mych bajkach ma posadę.

Franciszek Kobryńczuk