|
Ktoś
miłowany
tu
przyjdzie
Dobre
obejmą
nas
ręce
I
będą
nasze
uśmiechy
srebrnym
błękitem
dziecięce.
Ktoś
miłowany
nam
powie:
Tęsknotą
waszą
zakwitnę,
Ponad
srebrnymi
łodziami
ujrzycie
żagle
błękitne.
Jakże
daleko
-
daleko
fala
nas
życia
poniosła
Wszystko
się
ku
nam
przybliży:
żagle
i
łodzie,
i
wiosła.
Wszystko
się
ku
nam
przybliży
i
w
zachwyceniu
ukaże
Dawno
zgubione
radości,
imiona
nasze
i
twarze.
Gwiazdy
melodią
zaszumią,
struny
się
dźwiękiem
rozpędzą.
Będziemy
sami
dźwiękami
i
tą
błękitną
kolędą.
|
