Z narodzenia Pana

Z Narodzenia Pana dzień dziś wesoły, 
wyśpiewują chwałę Bogu żywioły. 
Radość ludzi wszędzie słynie, 
Anioł budzi przy dolinie 
pasterzy, co paśli pod borem woły.

Wypada wśród nocy ogień z obłoku, 
dumają pasterze w takim widoku. 
Każdy pyta, co się dzieje, 
czy nie świta, czy nie dnieje? 
Skąd ta łuna bije tak miła oku?

Ale gdy anielskie głosy słyszeli, 
zaraz do Betlejem prosto bieżeli; 
tam witali w żłobie Pana, 
poklękali na kolana 
i oddal dary, co z sobą wzięli.

Potem wykrzyknęli w głos na przemiany: 
żyj, Jezu maleńki, na świat zesłany. 
Niech Ci, Panie, od nas chwała 
nie ustanie wiecznie trwała, 
żyj, żyj, Zbawicielu, z nieba zesłany.

Odchodzą z Betlejem pełni wesela, 
że już Bóg wysłuchał próśb Izraela; 
gdy tej nocy to widzieli, 
co Prorocy widzieć chcieli - 
w ciele ludzkim Boga i Zbawiciela. 

I my z pastuszkami dziś się radujmy, 
chwałę z Aniołami wraz wyśpiewujmy, 
bo ten Jezus z nieba dany, 
weźmie nas między niebiany, 
tylko Go z całego serca miłujmy.