My też pastuszkowie My też pastuszkowie,  nie tylko królowie,  na wozie, na wozie. Jedziemy z kapelą,  niech nas rozweselą  na mrozie, na mrozie.  Graj, mówi Jezus, Bartku swoje,  stój dziecię tylko bas wystroję  i smyczek, i smyczek.  Bartos sobą troska,  że nie ma ni włoska  na smyku, na smyku.  A nie myśląc wiele,  szast ogon kobyle,  do szyku, do szyku.  Jak zarżnie w swoje szałamaje,  aż Jezus paluszkami łaje  powoli, powoli.  Kuba na swe dudy  co raz spojrzy z budy,  boi się, boi się.  Ale Józef stary  porwawszy gańdziary,  połóż się, połóż się.   Wnet Kuba zaczął grać od ucha,  aż urwał rękaw u kożucha,  na sobie na sobie.