Przybiegnę Przybiegnę do Twego żłóbka  z moją pustką śródmiejską  Z moim sercem śródśnieżnym  i z tą tęsknotą niebieską.  Upadnę przed Twoim żłóbkiem  z myślą pełną kadzidła  Z moją głową zbyt złotą,  z mirrą rozsianą na skrzydłach.   Upadnę przed Twoim żłóbkiem  z myślą pełną kadzidła  Z moją głową zbyt złotą,  z mirrą rozsianą na skrzydłach.  I będę tam jakiś obcy  spod jakiejś gwiazdy ciemnej  Za dorosły, za mądry  żeby móc stać przed Dziecięciem.   A Ty mi popatrzysz w oczy,  które od łez odwykły  Anieli pieśnią buchną,  niebo zbawieniem zaiskrzy . I zanim z samego siebie  na wierzch się wydobędę  Śnieg się w strofy ułoży,  usypie cichą kolędę.  Przybiegnę do Twego żłóbka  z moją pustką śródmiejską  Z moim sercem śródśnieżnym  i z tą tęsknotą niebieską. Upadnę przed Twoim żłóbkiem  z myślą pełną kadzidła  Z moją głową zbyt złotą,  z mirrą rozsianą na skrzydłach.  Upadnę przed Twoim żłóbkiem  z myślą pełną kadzidła  Z moją głową zbyt złotą,  z mirrą rozsianą na skrzydłach.