Północ już była Północ już była,  gdy się zjawiła  nad bliską doliną  jasna łuna.   Którą zoczywszy  i zobaczywszy,  krzyknął mocno Wojtek  na Szymona:  Szymonie kochany,  znak to niewidziany,  że całe niebo czerwone.  Na braci zawołaj,  niechaj wstawają  Kuba i Mikołaj  niech wypędzają  barany i capy,  owce, kozły, skopy  zamknione.  Na braci zawołaj,  niechaj wstawają,  Kuba i Mikołaj  niech wypędzają  barany i capy,  owce, kozły, skopy  zamknione.  Na te wołania  z smacznego spania  porwał się Stach z Grześkiem  i spadł z broga;  Maciek truchleje,  od strachu mdleje,  woła uciekajcie,  ach, dla Boga!  Grześko żebro złamał,  Stach na nogę chromał,  bo ją w kolanie wywinął.   Oj, oj, oj, dla Boga!  Pawełek woła:  uciekajcie prędko,  gore stodoła;  pogorzały szopy  i pszeniczne snopy.  Jam zginął.  Oj, oj, oj, dla Boga!  Pawełek woła:  uciekajcie prędko,  gore stodoła;  pogorzały szopy  i pszeniczne snopy. Jam zginął.  Leżąc w stodole  patrząc na pole,  ujrzał Bartosz stary  tam Anioły,  które wdzięcznymi  głosami swymi  okrzyknęły ziemskie  te padoły:  na niebie niech chwała  Bogu będzie trwała,  a ludziom pokój na ziemi!  Pasterze wstawajcie,  witajcie Pana,  pokłon Mu oddajcie,  wziąwszy barana;  skocznie Mu zagrajcie,  głosy zaśpiewajcie  zgodnymi!  Pasterze wstawajcie,  witajcie Pana,  pokłon Mu oddajcie,  wziąwszy barana;  skocznie Mu zagrajcie,  głosy zaśpiewajcie  zgodnymi!