Judzką krainę Judzką krainę noc okryła  i w snu marzeniach zanurzyła  Jej niwy jej niwy jej niwy  Pokój zajął szczęśliwy, szczęśliwy.  Gość w Betlejem mieście mnogi  i pasterze, lud ubogi  Cnotliwy, cnotliwy.  I w polu przy swej trzodzie,  i w polu przy swej trzodzie  Posnęli w swobodzie,  posnęli w swobodzie.  I w polu przy swej trzodzie,  i w polu przy swej trzodzie  Posnęli w swobodzie,  posnęli w swobodzie.  Wtem wskroś obłoki zajaśniały  i w nadzwyczajne przyodziały  Promienie Promienie Promienie  Całe niebios sklepienie, sklepienie   A w powietrzu się unosi  Anioł i radośnie głosi  Zbawienie Zbawienie  Że Bóg się w polu rodzi  Że Bóg się w polu rodzi  Na ziemię przychodzi  Na ziemię przychodzi.  Że Bóg się w polu rodzi  Że Bóg się w polu rodzi  Na ziemię przychodzi  Na ziemię przychodzi  Pasterze ze snu tymi głosy  zbudzeni trwogą pod niebiosy  Spojrzeli Spojrzeli Spojrzeli,  Widząc cuda zadrżeli, zadrżeli.   Lecz im Anioł rzekł by byli  bez wszej trwogi i śpieszyli  weseli weseli  By Zbawiciela swego,  By Zbawiciela swego,  Witać zesłanego,  Witać zesłanego.  By Zbawiciela swego,  By Zbawiciela swego,  Witać zesłanego,  Witać zesłanego.  Gdy Mu swe dary już oddali,  stanęli wkoło i śpiewali  O Panie O Panie  O Panie  tu leżący na sianie,  na sianie.  Tyś w dobroci niepojęty  żeś obrał sobie z bydlęty  mieszkanie mieszkanie  Abyśmy przez to w niebie  Abyśmy przez to w niebie  mieszkali u Ciebie,  mieszkali u Ciebie,   Abyśmy przez to w niebie  Abyśmy przez to w niebie  mieszkali u Ciebie,  mieszkali u Ciebie.