|
Gdy serce
Twoje
napełni się trwogą
I ciężar ogromny
przygniata do ziemi,
Gdy nogi nie chcą
lub iść już nie mogą
To pomyśl, że jest Ktoś,
kto wszystko to zmieni.
To Matka ukoić
może twe serce,
Przytulić tak mocno,
jak tuli Jezusa.
Wziąć wszystko co twoje,
we własne swe ręce,
i zanieść ten skarb
do
Syna
Chrystusa.
Lecz musisz się zdobyć
na trud jeszcze jeden.
By poprzez wędrówkę
w upale i znoju
Zobaczyć twarz Matki
promienną i jasną,
By tam się z Nią spotkać
i zaznać pokoju.
To Matka ukoić
może twe serce,
Przytulić tak mocno,
jak tuli Jezusa.
Wziąć wszystko co twoje,
we własne swe ręce,
i zanieść ten skarb
do
Syna
Chrystusa.
A jeśli ma w serce
nadzieja powrócić,
I nadać życiu
nowe wartości,
Sprawić to może
Panienka przeczysta,
Patrząca na Syna
oczyma miłości.
To Matka ukoić
może twe serce,
Przytulić tak mocno,
jak tuli Jezusa.
Wziąć wszystko co twoje,
we własne swe ręce,
i zanieść ten skarb
do
Syna
Chrystusa.
|
|