|
Bóg dał czas na nadzieję,
czas na siew i czas na żniwo,
Czas na taniec, na śmiech
i na ciszę w kościołach widnych.
Bóg dał czas, żeby kochać,
żeby domy budować na skale.
Oto droga, by iść
coraz dalej i dalej
Mogę dzielić się wiatrem i chlebem,
tyle wspólnych znajdować spraw,
A na miłość pod Twoim niebem tyle miejsc.
Mogę dzielić się wiatrem i chlebem,
tyle wspólnych znajdować spraw,
A na miłość pod Twoim niebem tyle miejsc.
Kiedy Bóg wróci sądzić
nasze czyny i naszą marność,
Damy kłosy, A On
spali plewy, oddzieli ziarno.
Będzie sądzić z miłości,
tej najprostszej i tej niełatwej.
Sądzić tylko z miłości
to aż nadto, aż nadto
|
|