On natchniony i młody był 
Ich nie policzyłby nikt 
On im dodawał pieśnią sił 
Śpiewał, że blisko już świt. 

Świec tysiące palili mu 
Znad głów podnosił się dym, 
Śpiewał, że czas by runął mur 
Oni śpiewali wraz z nim. 

Wyrwij murom zęby krat 
Zerwij kajdany, połam bat, 
A mury runą, runą, runą 
I pogrzebią cały świat. 

Wyrwij murom zęby krat 
Zerwij kajdany, połam bat, 
A mury runą, runą, runą 
I pogrzebią cały świat. 

Wkrótce na pamięć znali pieśń 
I sama melodia bez słów 
Niosła ze sobą starą treść 
Dreszcze na wskroś serc i głów. 

Śpiewali więc, klaskali w rytm 
Jak wystrzał oklask ich brzmiał 
I ciążył łańcuch wzwlekał świt 
On im wciąż śpiewał i grał,
 
Wyrwij murom zęby krat 
Zerwij kajdany, połam bat, 
A mury runą, runą, runą 
I pogrzebią cały świat. 

Wyrwij murom zęby krat 
Zerwij kajdany, połam bat, 
A mury runą, runą, runą 
I pogrzebią cały świat. 

Aż zobaczyli ilu ich 
Poczuli siłę i czas 
I z pieśnią, że już blisko świt 
Szli ulicami miast. 

Zwalali pomniki i rwali bruk 
Ten z nami, ten przeciw nam 
Kto sam ten nasz najgorszy wróg 
A śpiewak także był sam. 

Patrzył na równy tłumu marsz 
milczał wsłuchany w kroków huk 
A mury rosły, rosły, rosły 
łań cuch kołysał się u nóg 

Patrzył na równy tłumu marsz 
milczał wsłuchany w kroków huk 
A mury rosły, rosły, rosły
 łań cuch kołysał się u nóg. 

Nie, nie nie umarł dla nas czas 
I jeszcze tyle ciepła w nas. 
Bo trzeba wierzyć, wierzyć, wierzyć 
By gdzieś dojść, by żyć by trwać. 

Nie, nie nie umarł dla nas czas 
I jeszcze tyle ciepła w nas. 
Bo trzeba wierzyć, wierzyć, wierzyć 
By gdzieś dojść, by żyć by trwać.